فرق آخوندها با آدمها از زمین تا آسمان است.
این تفاوت فقط در لباس و پندار و رفتار نیست، در طرز گفتار هم هست. در همین زمینه یک فرق خیلی ظریف در طرز تلفظ "آن" است:
آخوند به ضمیر اشاره "آن" [ān] "اٌون" [oˈn] می گوید!از این گذشته، آخوند چون مدام در حال خطبه پرانی و ارشاد است، مخاطب خود را همیشه مثل طلبه های حوزه و بسیجی ها در مسجد می بیند. او از مخاطب انتظار دارد مدام حواسش به گفته های آخوند باشد و قسمت آخر جمله های آخوند را به شکلی تایید آمیز تکمیل کند. آخوند کلمه آخر بعضی جملات را نمی گوید و صبر می کند تا آنرا از دهان مخاطب بیرون بکشد.
آخوندها و آخوند صفتهایی که اصرار داشته باشند هویت خود را پنهان کنند، گاه از طرز حرف زدنشان لو می روند.
این روش شناسا یی بخصوس بدرد مواقعی می خورد، که آخوندها بی عبا و عمامه خود را در صف آزادی خواهان جا می دهند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر