به محض دیدن این تابلو از رنه ماگریت، شعر فروغ به یادم افتاد:
دستهایم را در باغچه می کارم
سبز خواهم شد ، میدانم ، میدانم ، میدانم
و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم
تخم خواهند گذاشت
دستهایم را میکارم سبز خواهند شد
سبز خواهم شد ، میدانم ، میدانم ، میدانم
و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم
تخم خواهند گذاشت
دستهایم را میکارم سبز خواهند شد
نه رنه این شعر فروغ را میشناخته، نه فروغ این تابلوی رنه را. اما رشته لطیف احساسات انسانی، بی اعتنا به زمان و مکان، آن دو را به هم پیوند میدهد.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRk9OmWn8GF-E1HyMT3ohdzgkMbyZf6_xrG077-cOn4ajPOMGdZ7xYoG_4b7GRBDETbhGzKL1niTsC_vCHTiNeHU5_YiGYmYR2BOcjovVuEA815jxGz2xQG0hNe9JD9J2Xae3KI7sLMK4/s1600-h/623.jpg
شما حتما نقاش هستین که اینقدر در این رابطهها اطلاعات دارید.
پاسخحذفوبلاگتون من رو واسه چند ثانیه که اینجا هستم شاد میکنه.
ehsasati nasho
پاسخحذف