رژیم دربدر دنبال ترفندی می گردد كه خفت هسته ای را با یک جور جشن هسته ای با رقص و آواز "حق مسلم ما" بپوشاند. از طرفی با سوء استفاده از احساسات ملی نسبت به غنی سازی، در میان مخالفان کودتا شکاف بیاندازد.
تعلل در امضای قرارداد و موش و گربه بازی با غرب به همین منظور صورت می گیرد.
دهها میلیارد دلار خرج غنی سازی و چند برابر آن صرف مخفی سازی و دروغ پردازی کردند، آخرش بعد از آن همه الدرم بلدرم و حلقه زدن کفن پوشها دور نطنز و... دست از پا درازتر برگشتند به سر خانه اول ومعلوم شد که فعالیت هسته‌ای ما اصلا هسته ندارد!
رژیم کودتا اصولأ مثل تریاکی ها عمل می کند: در مقابل مواد فروشان و لات و لوت های سر گذر خاضع و ذلیل است، اما در خانه "آقا" ست و به اهل و عیال و بچه ها "اقتدار" نشان می دهد.
مثال زنده اش همین تسلیم هسته ای بعد از آنهمه جیغ و داد هسته ای .
مثال قبلترش نوشیدن جام زهر آتش بس بعد از هشت سال جیغ و داد "راه قدس از کربلا می گذرد" و "جنگ اگر بیست سال هم طول بکشد ما ایستاده ایم" .
مثال قدیمیترش افتضاح مک فارلین،
قبلترش، گروگانگیری آمریکایی ها و آزاد کردن خفت بار آنها با پرداخت میلیاردها دلار خسارت...
این رژیم تنها چیزی که می خواهد، طول عمر بیشتر برای غارت بیشتر است.
رژیم می کوشد با استفاده از اختلافات میان غرب، روسیه و چین و طولانی کردن مذاکرات با یک تیر چند نشان بزند: هم زمان برای ساخت سلاح هسته ای در مخفیگاه‌ها پیدا کند وازاین راه باج گیری کند، وهم مستقیم طرف صحبت آمریکا (و غیرمستقیم اسراییل) باشد، و اگر شد، رابطه سیاسی رسمی با آمریکا برقرار کند.
با ایجاد رابطه مستقیم با آمریکا، کودتا گران سعی می کنند اپوزیسیون را دور بزنند و آینده سیاسی خود را تضمین کنند.
گیر کردن غرب در عراق و افغانستان، و ترس از لولوی تروریسم، به رژیم فرصت مانور کافی در هر زمینه ای می دهد.
تمام تلاش رژیم براین است، که با استفاده از اوضاع شیر تو شیر، خود را به عنوان یک شریک مورد اعتماد به غرب عرضه کند و از این راه آینده خود را بیمه کند.
با ادامه مقاومت مقابل رژیم، می توان این خواب و خیالها را نقش بر آب کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر