رژیم با کتک زدن وحشیانه مردم وحشت ایجاد می کند و ما با پخش این فیلمها - خواسته یا ناخواسته - به رژیم کمک می کنیم.
این شکلی از جنگ روانی است. رژیم آبرویی ندارد كه از دست بدهد و هیچ بدش نمی آید این فیلمها توسط مخالفان پخش شوند.
اگر فکر می کنیم با عدم واکنش، سادیست های اسلامی از رو می روند و "سبز" می شوند، کور خوانده ایم. علف زیر پایمان سبز می شود و آنها سبز نمی شوند! آنها در کتک زدن مرز نمی شناسند.
از شمار تظاهرکنندگان دارد کاسته می شود، زیرا مردم در برابر خشونت رژیم خود را بی دفاع می بینند.
صحنه مبارزه چراگاه نیست و مردم گوسفند نیستند كه به سوی گله گرگها روانه شوند.
دفاع از خود، خشونت نیست. واکنش غیرتمندانه به رفتار ناجوانمردانه جنایتکاران خیلی موثرتر است تا رفتار منفعلانه دیدن فیلمها.
اشتباه نشود: باید از جنایت رژیم فیلم گرفت و فیلمها را پخش کرد. از افشای جنایات رژیم به هیچوجه نباید باز ایستاد. اما به موازات آن باید با سازماندهی و تاکتیک های مناسب به دفاع از مردم پرداخت.
باید کاری کرد تا روحیه‌ی دفاع ترویج شود نه اینکه تا اسم دفاع می آید مردم بگویند نه ما اهل خشونت نیستیم!
پاسخحذفما خشونت طلب نیستیم اما میتوانیم با دستهای فشرده بهم بایستیم و فرار نکنیم. اگر بایستیم و دفاع کنیم آنوقت آنها فرار خواهند کرد.